Blog
Het dienen van elkaar
Adviseurs van dit project
- Korstiaan van Vliet
Onlangs vierde ik een werkjubileum. PDR en ik zijn al twaalf-en-een-half-jaar een paar. De een noemt het uniek, een ander meldt met droge ogen al 28 jaar bij dezelfde te werken. De meest gehoorde reactie op die 12,5 jaar bij PDR was: ‘Hoe houd je het vol?’
Een mens is een relationeel wezen. Ik kom weinig mensen tegen die graag hun hele leven slijten in een bananenboom op een onbewoond eiland. Een week is prima, met een tas vol fijne boeken. Tussen het lezen door (en als het laatste boek uit is) ben je aangewezen op de relatie tussen jou en jezelf. Na een week heb ik dat wel gezien. Ik mis de relatie met anderen, het gevoel van verbinding met iets buiten jezelf. Zonder daarbij de relatie met jezelf te verliezen.
Mijn ideaalbeeld in relaties (dat begrip mag je heel breed lezen) kenmerkt zich door autonomie én verbondenheid. Een tegenstrijdige en krachtige combinatie. Enerzijds de vrijheid om jezelf te zijn, je in een ander kunnen verplaatsen en niet alles direct op jezelf betrekken. Noem het ‘leven en laten leven’, een gezonde dosis relativeringsvermogen, zelfstandigheid en ruimte geven en nemen.
In een relatie wil ieder mens naast vrijheid ook een vorm van geborgenheid ervaren. Je bent, of je het wilt of niet, toch afhankelijk van elkaar. Dat vraagt om vertrouwen, van elkaar weten hoe je over dingen denkt, het delen van bepaalde waarden. Dat versterkt het gevoel van verbondenheid en geeft een stabiele relatie.
Krijg je dan compleet dezelfde mensen in je team? Verre van dat. De persoonlijkheden binnen ons huidige team zijn behoorlijk verschillend. We weten echter wel wat we aan elkaar hebben. Waar de een het laat liggen om welke reden ook, springt de ander in. Waar de ander meer bedreven in is, creëer je ruimte. Kortom: je gaat ‘elkaar dienen’, daar zit de sleutel.
De vraag ‘hoe houd je het vol’ is een echte 2022-vraag. Het gaat in onze maatschappij vaak over ‘ik’ en minder vaak over ‘wij’. Ik ben er daarom stellig van overtuigd dat je de volhoudvraag niet alleen aan mij, maar ook aan de ander moet stellen. De vraag wordt dan automatisch anders: hoe houden jullie het vol?
Mijn collega Peter beschrijft het als volgt: natuurlijk maak je in het leven bewuste keuzes, maar de beste relaties ontstaan als het vanzelf gaat. Zonder alle plussen en minnen continu tegenover elkaar te zetten. Dat is gericht op efficiëntie: hoe kan ik met die en die verder zodat het ons beiden wat oplevert. Maar juist vanuit een ontspannen natuurlijke samenwerking ontstaan de beste resultaten voor jezelf, met collega’s en met opdrachtgevers van allerlei pluimage.
Ook ik ben weleens ‘verkeerd verbonden’ natuurlijk. Zo’n ingesprekstoon is vaak een reflectiemoment, geen contact is tenslotte ook contact. Vervolgens een nieuwe cijfercombinatie kiezen en ziedaar: het gesprek continueert. In woord én daad.
Doe je mee? Samen investeren in verbindingen, voldoende in ik en vooral in wij.
